Benim guzel abim aslan yurekliydi, garibin yanindaydi her zaman. Hicbir zaman menfaatini dusunerek hareket etmedi hep duygulari vardi onu aslanlar gibi aglatan.
10 kisinin arasina gozunu kirpmadan dalardi eger ortada haksizlik varsa, sevmekten hic geri birakmadi kendini, kadinlari oldu hep hayatinda. Basaramadi sanirim iyi bir es olmayi ama cok cabaladi iyi bir baba olmak icin.
Minik bir adamdi benim abim ayagi bile benimle ayni numara, boyu benim kadar,omuzlari benden dar ama yuregi cok buyuktu benim canim agabeyimin.
On sene once pis bir kaza sonucu cok degisti canim agabeyim. Sol tarafi felc oldu, hafiza yeni seyleri kaydedemez oldu ve daha bir yigin keyifsizlik.
Bizimle beraber yasiyor simdi ve su anda balkonda sigara icmeye cikti. Hava son gunlerde bayagi soguk kis gibi ve bizimki ceketini almadan ciktigi icin hemen usudu ve bir baktimki felcli olan sol kolu sakir sakir titriyor ve benim guclu agabeyim engel olamiyor bu titremeye. Icim burkuldu cok. Insan ne hallere geliyor.
Bu hayati cok fazla ciddiye almamak gerekiyor sanirim cunku hicbirimiz bilmiyoruz gelecek olan dakikada neler degisecek hayatimizda. Sagligimiz icin, aldigimiz her nefes icin sukretmemiz gerekli sikca. Ne kadar cok gulebiliyorsak gulelim, seviyorsak birilerini soyleyelim hic beklemeden cunku yarinimiz garanti degil.
Guzel Allah'im hepimizi kazalardan belalardan, dermansiz hastaliklardan korusun insallah.
Hepimize saglikli yasamlar diliyorum.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder