Gunaydin sonbahar denecek bir gune uyandim bugun. Oyle guzel ki disarisi gunes piril piril, ruzgar esiyor, agaclarin yapraklari yer yer kizarmaya baslamis ve dokuluyor iste sonbahar!
Eskiden uzerdi beni sonbaharlar, hep zannederdim ki yapraklar dustukce bir yerlerde birileri oluyor. Benim agactan duserken gordugum yaprak olen biri demekti benim icin ve cok uzucuydu. Bu hain duygu bana izledigim bir filmden kalmisti ve yillardir uzulmeme sebep olmustu. Ne arabesk bir toplumuz biz yahu...
Neyse efendim lafi uzatmadan simdiki halime gelelim: Sonbahari cok seviyorum, cunku 15 senedir yasadigim yerde agaclar o kadar cok ve o kadar cesitli ki sonbaharda birakin huzunlenmeyi insanin icine apayri bir keyif dolduruyor.
Sararmalar basliyor eylul ayinda bazilarinda, sonra obur cinsler kipkirmizi oluyor ve bu kirmizilarin arasina kisin yesil kalanlari eklersek insanin bakmaya doyamadigi bir manzara ortaya cikiyor. Kilometrelerce gitsen bakmaktan usanmadigin bir muhtesem manzara.
Simdi sonbahar beni uzmuyor senlendiriyor ve dusen yapraklarin herbirinin gubre olup topragi beslemesi ve baharda agaclarin yenilenerek yaprak acacaklarini bilmek bana umut veriyor, sevgi hissettiriyor, cosuyorum ve baharda olmak istedigim gibi sonbaharda da asik olmak istiyorum. Romantik yuruyus yapmak, bir yerde oturup guzel birkac kadeh sarap icmek, muhtesem agaclarin altinda oturmak ve daha bircok seyi yapmak istiyorum.
INSALLAH...
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder