Hayatimizda kimbilir kac kez, sonuclanan bazi durumlar karsisinda "sezgilerimi dinleseydim boyle olmazdi" diye yakinmisizdir. Kim bilir kac kere sezgilerimizi dinlesek dogru karar verebilecegimiz durumlar karsisinda, dinlemeyerek sacimizi basimizi yolacak durumlara gelmisizdir.
Kalbimizden gelen sese guvenirsek onlar yasaminizda nasil degisiklikler yapacagimizi bize bildirecek ve bizi bu konuda uyaracaktir. Bize dusen yeter ki ic sesimize guvenelim. Bircogumuz bu konuda son derece inancsiziz, yani bir konuda karar vermek icin iyice dusunmek gerekigine inanip, dogru olani yapmak icin kalbimizden gelen sesin yeterli olmayacagini dusunuruz. Karar vermemiz gereken bir konuda kalbimizden gelen ic sesimize kulak tikayip, "bu mumkun degil" diyerek sinirlarimizi koyar ve o daracik sinirlar icinde hapsederiz kendimizi.
Kalp sesine guvenme konusunu halledip, korkularimizi yendigimiz zaman, yasamimiz gercekten de olmasi gerektigi gibi olacaktir. Bu konuda yapmamiz gereken yegane sey, zihnimizde bizi mesgul eden ne kadar gereksiz ses varsa hepsini susturmak ve sadece ic sesimize kulak vermektir. Bunu kendimize ogretme doneminde bir suru gereksiz ve bizi bu konudan vazgecirmeye yonelik sacma sesleri zihnimizde duyacagiz ama onemli olan israrla kendimize ic sesimizi dinlemeyi ogretmektir.
Cok basit bir ornekle; canimiz uzun yillardir bir sey yapmayi istiyor, bunca yil cesitli sebepler yuzunden erteledik ama hala istiyoruz!.. Ve dusunuyoruz ki artik cok gec. Yanlis olan budur iste; hicbir sey icin cok gec degil, yapmak istedigimiz her neyse sakin bir yerde kendimize ne yapmamiz gerektigi konusunda sorumuzu sorup, gelecek ilk cevapla hareket etmeliyiz engellemeden kendimizi. Cunku o ses; kalp sesimizin sesidir, iyi dinlememiz gereken...
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder